Bogatym źródłem antyoksydantów jest każda herbata: biała, czarna, czerwona jak i zielona, jednak najwięcej ich jest w herbacie białej. Pomimo tego, że wszystkie typy herbat powstają z tej samej rośliny, to herbaty
fermentowane (czarna, czerwona, oolong) działają mniej przeciwutleniająco.
Pochodzenie herbaty pai mu tan
Pai mu tan czyli „Biała piwonia” to biała herbata produkowana w południowo-wschodniej części chińskiej prowincji Fujijan z krzewów odmian Dabai oraz Shui Xian Bai. Jej liście mają szarozieloną barwę z delikatnym żółtym odcieniem, pod spodem – biały meszek. Napar herbaty Pai Mu Tan jest
delikatny, jasnożółty i ma lekko kwiecisty aromat. Zawiera wiele pożytecznych dla zdrowia składników – przede wszystkim antyoksydantów.
Uważa się, że spożywane wraz z pokarmem
antyoksydanty blokują destrukcyjne działanie wolnych rodników – związków oddziałujących na każdy żywy organizm, które
w dużych ilościach są niebezpieczne. Zwiększają m.in. ryzyko zachorowania na nowotwory i choroby układu sercowo-naczyniowego.
Piwonia Biała (Bai Mu Dan)
Herbata pai mu tan czyli biała piwonia jest wyjątkową przedstawicielką herbat białych, które od dawien dawna uchodzą za ekskluzywne. W starożytnych Chinach herbaty te
zarezerwowane były tylko dla rodów arystokratycznych. Jeden z chińskich cesarzy nazwał je nawet „apoteozą elegancji”. Powstają tylko z młodych pączków i młodych listków, prawie nierozwiniętych. Jak mówią legendy, białą herbatę, ze względu na jej delikatność, zbierały tylko kilkunastoletnie dziewice. Aby dziewczęta nie uszkodziły delikatnych pędów, ich ręce okrywały codziennie zmieniane jedwabne rękawiczki.
Zerwane pączki i liście
podgrzewano na parze oraz przepłukiwano w źródlanej wodzie. Następnie je suszono i mielono na biały proszek, który dodawano do gorącej wody aby stworzyć napar herbaciany.
Wedle starożytnego, chińskiego podania, biała herbata odkryta została przez cesarza Shennonga. Imperator przechadzał się pewnego dnia po swych ogrodach, zmęczony przysiadł pod jednym z drzew i poprosił sługi o czarkę gorącej wody, którą zwykł pić. Nim jednak władca uniósł naczynie do ust silny wiatr przywiał do czarki jeden zielony liść. Shennong posmakował naparu i wpadł w zachwyt. Natychmiast zakazał jego spożywania poza pałacem. Od tej pory biała herbata na wieki stała się tajemnicą znaną jedynie władcom Chin i ich zaufanym dworzanom.
W dzisiejszych czasach biała herbata to najdroższy, najrzadziej spotykany i
cieszący się największym uznaniem koneserów gatunek herbaty. Współcześnie biała herbata produkowana jest nie tylko w Chinach, ale również w Indiach, lecz tradycyjna pochodzi wyłącznie z chińskiej prowincji Fujian. Jej napar, wbrew nazwie, nie ma koloru białego, ale żółty.
Nazwa „biała herbata” pochodzi od koloru pąków, które po wysuszeniu mają właśnie biały lub srebrny kolor. W ciągu ostatnich kilku lat spożycie herbaty białej sukcesywnie wzrasta – przyczyniają się do tego m.in. jej prozdrowotne właściwości.
Właściwości białej herbaty pai mu tan
Biała herbata zawiera m.in. wapń, potas, sód, cynk, fluor i żelazo.
Obniża poziom cholesterolu, ma działanie antywirusowe i bakteriobójcze oraz wspomaga koncentrację. Dzięki przeciwutleniaczom opóźnia starzenie komórek, przez co nazywana jest „eliksirem młodości” oraz zmniejsza ryzyko zachorowań na raka. Dzięki
teinie (czyli kofeinie) jest doskonałą alternatywę dla kawy, pobudza i orzeźwia. Redukuje stres i napięcie, a zawarta w białej herbacie witamina C poprawia odporność.
Białą herbatę, podobnie jak
zieloną, można parzyć kilka razy. Specjaliści podkreślają, że nie ma to wpływu na wartości smakowe i aromat – napar wciąż jest smaczny. Właściwości białej herbaty zachowane zostaną jednak wyłącznie wtedy, gdy napar zostanie dobrze przygotowany, z tym, że herbata pai mu tan jest dość tolerancyjna na sposób zaparzania.
Można ją parzyć w szklance – wsypujemy do niej łyżeczkę suszu i zalewamy gorącą wodą o temperaturze od 70 do 80 st. C. Napar parzymy od 1 do 3 minut – czasami nawet dłużej. Oczywiście najlepiej herbatę zaparzać korzystając z zaparzacza, tak, aby po określonym czasie fusy wyjąć z naparu.
Herbata pai mu tan
Herbatę pai mu tan można parzyć wielokrotnie, w tym przypadku porcja herbaty powinna być większa (1,5 łyżeczki) a wody powinno być mniej (ok. 150 ml) – zaczynamy od 90 stopni C i 1 minuty parzenia. Drugie parzenia – te same parametry, trzecie – wydłużamy czas parzenia do 3 minut.
Można eksperymentować z temperaturą wody, czasem parzenia i ilością powtórzeń – herbata pai mu tan jest naprawdę wdzięcznym obiektem do eksperymentowania.
Korzeń białej piwonii
Szukając w internecie informacji o pai mu tan – białej piwonii, możemy natknąć się na prawdziwą
białą piwonię chińską (Paeonia lactiflora). Jest to roślina bardzo popularna w Korei, Chinach i Japonii. Tamtejsi mieszkańcy uprawiają tę bylinę głównie ze względu na jej właściwości lecznicze. Korzeń piwonii białej od dawna stosowany jest w medycynie naturalnej, a płatki kwiatów wykorzystywane są do deserów i herbat.
