Rdest ptasi to roślina powszechnie występująca na całym świecie. W Polsce uznawana jest za chwast porastający najróżniejsze miejsca. Często niedoceniana, posiada mnóstwo właściwości, które wspierają funkcjonowanie organizmu i pomagają mu w walce z licznymi chorobami. Osoby ceniące sobie ziołolecznictwo, powinny zwrócić uwagę na herbatę z rdestu ptasiego.
Poniższy poradnik wyjaśni ci:
- co to jest rdest ptasi;
- jakie są cenione właściwości tej rośliny;
- w terapii jakich schorzeń stosuje się ziele rdestu ptasiego;
- jak przygotować napar z tego zioła;
- kto nie powinien spożywać rdestu ptasiego.
Czym jest rdest ptasi?
Rdest ptasi (łac. Polygonum aviculare) to roślina, którą znaleźć można niemalże w każdym zakątku kuli ziemskiej. Należy do rodziny rdestowatych i choć pospolicie występuje na całym świecie, wywodzi się z obszarów półkuli północnej. Łodyga tego zioła jest najczęściej płożąca, co oznacza, że pokłada się, pełza po ziemi, a w zetknięciu z podłożem – ukorzenia się. Jest cienka, mocno rozgałęziona i osiąga długość do 50 cm. Rdest ptasi charakteryzują drobne, podłużne liście, a także niewielkie, delikatne kwiaty, które przyjmują barwę biało-czerwono-zieloną. W Polsce uznawany jest za powszechnie występujący chwast. Porasta przydroża, ścieżki, ogrody, podwórka i pola uprawne. Lubi również tereny przyrzeczne. Nie są mu obce szczeliny między płytami chodnikowymi. Rdest ptasi kwitnie od czerwca do października. Wytwarza owoce, które przypominają małe orzeszki o trójkątnym kształcie. Młode pędy tego zioła są jadalne, a surowcem do przygotowywania naparów są zielone części rośliny, które zbiera się podczas jej kwitnienia. Choć rdest ptasi bywa niedoceniany, posiada cenne właściwości lecznicze.
Jakie właściwości ma herbata z rdestu ptasiego
Już od najdawniejszych czasów rdest ptasi wykorzystywany był jako zioło moczopędne. Doceniane są także właściwości przeciwzapalne tej rośliny, która bogata jest w duże ilości kwasu salicylowego. Rdest ptasi stosuje się w leczeniu licznych schorzeń z uwagi na przeciwkrwotoczne, odtruwające i ściągające działanie substancji w nim zawartych. Bardzo ważną zdolnością tego zioła jest obniżanie poziomu glukozy we krwi. Z tego powodu jest istotnym elementem mieszanek, które zaleca się osobom borykającym się z problemami cukrzycowymi. Rdest ptasi to kopalnia różnych substancji o prozdrowotnym oddziaływaniu na organizm. Zaliczyć tu można:- flawonoidy, które odgrywają największą rolę w leczeniu różnych schorzeń;
- śluzy;
- garbniki;
- cukry;
- witaminy: C, K, prowitaminę A;
- kwasy organiczne, m.in. kwas salicylowy;
- sole mineralne – głównie dobrze przyswajalną krzemionkę;
- olejek eteryczny.
Herbatka z rdestu ptasiego – zastosowania oraz aspekty zdrowotne
Do celów terapeutycznych stosuje się ziele rdestu ptasiego, które pozyskuje się w okresie kwitnienia rośliny. Przed przystąpieniem do zbioru należy jednak wyjaśnić jak działa rdest i na co pomaga? Z uwagi na jego silne działanie moczopędne znajduje zastosowanie przede wszystkim w leczeniu schorzeń układu moczowego, obrzęków spowodowanych oddawaniem niedostatecznej ilości moczu, a także zbyt wysokiego ciśnienia krwi. Wspiera funkcjonowanie nerek. Osoby, które mają skłonności do częstych infekcji dróg moczowych, mogą sięgnąć także po napary z napary z damiany. Działanie moczopędne i odtruwające herbaty z ziela rdestu ptasiego wykorzystywane jest w kuracjach oczyszczających organizm. W leczeniu chorób wrzodowych żołądka, nadmiernych krwawień miesięcznych i słabej krzepliwości krwi pomagają właściwości ściągające, przeciwzapalne i przeciwkrwotoczne tej rośliny. Są one cenione w fitoterapii różnych zaburzeń i przypadłości. Napary z rdestu mogą być stosowane także zewnętrznie w celu przemywania trudno gojących się ran i owrzodzeń. Sprawdzają się jako środek do płukania jamy ustnej i gardła w stanach zapalnych i infekcjach. Badania naukowe wskazują, że związki fenolowe, które znajdują się w zielu rdestu ptasiego, posiadają silne oddziaływania przeciwnowotworowe i przeciwutleniające. Mogą tym samym hamować namnażanie się komórek rakowych w organizmie. Potrzebne są jednak dalsze prace naukowe, aby zgłębiać ten temat i ostatecznie potwierdzić skuteczność tego zioła w walce z nowotworami. Osoby zmagające się z częstymi przeziębieniami i infekcjami sezonowymi mogą włączyć do swojej diety herbatkę z rdestu. Pomaga radzić sobie z kaszlem i przekrwieniami. Wpływa na rozrzedzanie śluzu i ułatwia jego odkrztuszanie. Dodatkowo, działanie przeciwzapalne i antybakteryjne tej rośliny może skrócić okres chorowania i przyspieszyć powrót do zdrowia. Podobne właściwości lecznicze ma także werbena. Krzemionka i flawonoidy, które zawarte są w rdeście ptasim, poprawiają kondycję układu krążenia. Wzmacniają naczynia krwionośne, a także chronią serce przed zawałem i miażdżycą, wspierając jego funkcjonowanie. Ziele jest również bogatym źródłem antyoksydantów, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania wszystkich elementów ciała. Przeciwutleniacze chronią organizm przed wolnymi rodnikami, które codziennie negatywnie wpływają na jego stan, przyczyniając się do rozwoju różnych chorób i starzenia się. Herbata z rdestu może przeciwdziałać tym niekorzystnym wpływom środowiskowym, wspierając nie tylko układy wewnętrzne, ale także wygląd zewnętrzny. Opracowania naukowe dostarczają dowodów na oddziaływanie tej rośliny na chroniczne zmęczenie. Może ona pomóc w walce z tą przypadłością, a także z jej typowymi przejawami takimi, jak depresja czy przewlekły ból. Ciekawą właściwością rdestu jest zwalczanie pasożytów. Picie naparów z tego zioła pomaga wydalić niechcianych gości z organizmu gospodarza, nie czyniąc mu przy tym żadnych szkód. Herbata z ziela rdestu ptasiego jest szczególnie skuteczna w przypadku glist i płazińców. Chroni przed ponownym zarażeniem się tymi robakami. Łagodzi również objawy chorób pasożytniczych, m.in. ból brzucha, utratę apetytu, osłabienie, krwawy stolec czy swędzące wysypki.
Kto powinien pić napar z rdestu ptasiego?
Herbaty ziołowe posiadają udowodniony, korzystny wpływ na organizm, ale nie mogą zastąpić całkowicie zdrowego stylu życia, który w dużym stopniu chroni przed groźnymi chorobami. Jeśli jednak już się pojawią, dobrze jest sięgać nie tylko po tradycyjne leki. Napar z ziela rdestu ptasiego pomaga w walce z licznymi przypadłościami.| Rdest ptasi | |
| Schorzenie | Właściwości lecznicze |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Jak przygotować herbatę z rdestu ptasiego?
Ziele rdestu ptasiego jest surowcem roślinnym, który od wieków stosowany jest w medycynie ludowej. Aby przygotować z niego herbatę, należy 1 łyżeczkę ziela (ok. 1,5 g) zalać szklanką zimnej wody, po czym całość zagotować. Gdy woda osiągnie temperaturę wrzenia, trzeba zmniejszyć płomień i gotować delikatnie wywar jeszcze przez 5-10 minut pod przykryciem. Po ostudzeniu należy go przecedzić. Herbatę z rdestu ptasiego poleca się osobom dorosłym. Pije się ją po jednej szklance 1-2 razy dziennie pomiędzy posiłkami.Przeciwwskazania do stosowania rdestu ptasiego
Choć można wymieniać liczne właściwości prozdrowotne rdestu ptasiego, skutki uboczne stosowania tej rośliny również istnieją. Obecny jest w niej tzw. czynnik antytiaminowy. Jest to substancja rozkładająca witaminę B1. Efektem długotrwałego stosowania ziela może być niedobór tej witaminy, dlatego w takich sytuacjach konieczna jest jej suplementacja. Herbaty i inne preparaty na bazie rdestu nie mogą być stosowane przez:- kobiety w ciąży;
- kobiety karmiące piersią;
- dzieci;
- osoby nadwrażliwe na działanie tej rośliny.
Najczęściej zadawane pytania:
Jakie właściwości ma rdest ptasi?
Ziele rdestu ptasiego znane jest głównie ze swoich właściwości moczopędnych. Wykazuje także działanie przeciwzapalne, antybakteryjne, odrobaczające, antynowotworowe, przeciwkrwotoczne, a także ściągające i wykrztuśne. Zawiera mnóstwo antyoksydantów, co powoduje, że przeciwdziała procesom starzenia się komórek.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania ziela rdestu ptasiego?
Herbaty i inne specyfiki na bazie rdestu ptasiego nie są zalecane dzieciom, kobietom w ciąży i karmiącym piersią. Powinny ich także unikać osoby nadwrażliwe na działanie tej rośliny, a także zmagające się z niedoborem witaminy B1.
