W Europie do parzenia herbaty najczęściej używa się czajniczka. Zaś w Chinach jest o wiele więcej różnych naczyń do przygotowywania i podawania herbaty. Jednym z ciekawszych jest Gaiwan. Jego nazwa w tłumaczeniu dosłownym oznacza czarkę z pokrywką. Jednak znaczenie każdego elementu jest o wiele szersze.
Najczęściej spotykane Gaiwany składają się z dwóch, a czasem trzech części: pokrywki, czarki i spodeczka. Każda część ma znaczenie podczas parzenia herbaty, ale też odzwierciedla pewne cechy w podejściu filozoficznym.
Z czego składa się Gaiwan?
Najważniejszym elementem Gaiwana jest czarka. To do niej wsypujemy herbatę, zalewamy wodą i parzymy. Czarka i pokrywka powinny być do siebie pasować. Średnica krawędzi czarki powinna być szersza niż pokrywki. Chodzi o to, żeby można było swobodnie operować pokrywką podczas przelewania naparu. Jednym z ciekawszych zabiegów, który można wykonać podczas parzenia w Gaiwanie jest przewracanie liści w naparze za pomocą pokrywki. Najlepiej zrobić to podczas trzeciego lub czwartego parzenia, gdy wszystkie liście są już mocno nasiąknięte wodą. W czajniczku nie ma takiej możliwości, ponieważ pokrywki są w nich dobrze dopasowane, a wlot nie jest tak szeroki jak w Gaiwanie.
Kolejnym ważnym elementem jest pokrywka. Służy ona głównie do przykrywania czarki podczas parzenia, dzięki czemu napar przez cały czas utrzymuje stałą temperaturę. Jednak przed samym parzeniem również na swoje zadanie. Często, gdy wlewamy wodę do czarki, najpierw spływa ona po spodniej stronie pokrywki. W taki sposób można delikatnie ochłodzić wodę przed pierwszym parzeniem. Zaś przy drugim parzeniu, spłukuje się w ten sposób listki, które pozostały na pokrywce po oddzielaniu naparu.
Właśnie przeszliśmy do kolejnej funkcji pokrywki, jaką jest ułatwiane oddzielania liści od naparu. W tym celu trzeba stworzyć niewielką szczelinkę pomiędzy krawędzią pokrywki a ścianką czarki i przechylić naczynie nad kolejną czarką, z której będziemy pić napar. Wbrew pozorom, jest to zadanie trudne i wymaga skupienia.
Na koniec pozostał jeszcze element, który nie zawsze występuje w Gaiwanie, a jest to spodeczek. Powinien być on dopasowany do stopki czarki, tak, aby się nie ślizgała. Dzięki wgłębieniu można spokojnie ustawić czarkę na spodeczku i przenieść ją do ust. Jest on szczególnie przydatny, gdy wybieramy indywidualny sposób parzenia.
Jak parzyć w Gaiwanie?
Samo parzenie w Gaiwanie nie różni się szczególnie od takiego z wykorzystaniem czajniczka. Sztuka polega na wprawnym przelaniu naparu do morza herbaty lub bezpośrednio do czarek. Jednak w Chinach często można zaobserwować sytuację, w której osoba pije wprost z takiej czarki z pokrywką. Jest to drugi sposób parzenia, który nie przewiduje używania innych naczyń. Po odpowiednim czasie można pić napar prosto z czarki, w której nadal znajdują się liście. Pokrywką można jedynie oddalać je od ust. To, jaki sposób wybierzemy zależy od nas samych, ale gdy chcemy poczęstować kogoś herbatą zaparzoną w Gaiwanie, to lepiej wybrać ten pierwszy sposób.
Aspekt duchowy
Każda część Gaiwanu ma swoje odzwierciedlenie w podejściu filozoficznym.
Pokrywka jest przedstawiana jako niebo. Tak, jak pod nieboskłonem wszystko się dzieje w swoim rytmie, tak pod pokrywką herbata zaparza się, jak jej na to pozwolimy. To pokrywka zapewnia odpowiedni klimat w czarce i dzięki niej można osuszyć liście po zakończonym parzeniu.
Czarka utożsamiana jest z człowiekiem lub tym, co ziemskie. Pod pokrywką – niebem życie trwa nadal. Jeden napar właśnie zaczyna się parzyć, a poprzedni został właśnie przelany. W czarce tak, jak w naturze, coś się kończy, a coś zaczyna. Ogólne zasady życia pozostają bez zmian.
Spodeczek to ziemia, ale jako fundament wszystkiego. To na ziemi znajduje się człowiek i na niej też działa. Dlatego spodeczek powinien być dobrze dopasowany do czarki, aby mogła mieć w nim oparcie.
