Czy herbata może rosnąć w doniczce? Poznaj krzew herbaciany, który możesz hodować we własnym domu!

Czy herbata może rosnąć w doniczce Poznaj krzew herbaciany, który możesz hodować we własnym domu!
Zgodnie z legendą, pierwsza herbata została zaparzona przez przypadek. Mityczny władca Chin Shennong odpoczywał w cieniu drzewa, popijając przegotowaną wodę. Wtem wiatr strącił do jego filiżanki kilka listków – jak się okazało, cesarz odpoczywał pod krzewem herbacianym. I Ty możesz taki hodować w swoim domu!

Kamelia chińska, czyli krzew herbaciany

Herbata jest jednym z najpopularniejszych napojów na całym świecie. Jeśli jednak skupić się na samej roślinie, z której pozyskiwany jest susz lub ziarna na napoje… to herbata jest ewidentnym numerem jeden! Historia herbaty zaczyna się w Chinach, jednak dziś napój pijany jest dosłownie wszędzie. Parzenie suszu herbacianego i picie powstałego naparu stanowi rytuał w wielu krajach i kulturach. Czy jednak smak herbaty kupionej w supermarkecie może się równać z tym pozyskanym z własnego krzewu? Odpowiedź jest prosta: nie. Roślina, z której liści wytwarza się susz herbaciany, to po prostu krzew herbaciany. Wydawać by się mogło, że jest on bardzo egzotyczny – dlatego wiele osób przeżywa mały szok, gdy dowiaduje się, że może go hodować we własnym mieszkaniu. Jeżeli zastosujesz się do kilku podstawowych zasad, herbata domowej roboty (od A do Z!) będzie umilała Ci 365 dni w roku.

Herbata – uprawa w domu

Krzew herbaciany, czyli kamelia chińska (camelia sinensis) – zwana jest także herbatą chińską. Jest bliską kuzynką powszechnie znanej kamelii japońskiej, która jest rośliną typowo dekoracyjną. Kamelia chińska w warunkach naturalnych wzrasta nawet do 2-3 metrów wysokości, jednak jako herbata w doniczce osiągnie znacznie mniejsze rozmiary, maksymalnie ok. 1 metra. Jak zacząć uprawę herbaty domowej roboty? To banalnie proste: wystarczy kupić sadzonki (2- lub 3-letnie) lub nasiona. Można je zakupić w centrach ogrodniczych lub też zamówić przez internet. Mniej banalna jest już jednak sama hodowla. Roślinę trzeba otoczyć naprawdę troskliwą opieką. Herbata w doniczce rośnie dosyć powoli, tzn. w ciągu roku urośnie ok. 10-15 centymetrów. Pierwsze listki, które będzie można wykorzystywać do tworzenia naparów, można zbierać dopiero po 3 latach. Niemniej uczucie, które gości częstowaniu innych herbatą własnej roboty, nie zastąpi nic innego!

Herbata domowej roboty: podstawowe zasady hodowli

Pomimo iż hodowanie herbaty nie należy do łatwych zadań, to jest to wykonalne – przy zastosowaniu kilku zasad:
  • Sadzonkę lub nasiona najlepiej jest zasadzić wczesną wiosną (kwiecień-maj);
  • Do hodowli krzewu herbacianego stosuje się uniwersalne podłoże ogrodnicze;
  • Warto również używać nawozu do roślin o zielonych liściach;
  • Młody krzew herbaciany powinien być przesadzany do większych doniczek raz na rok – starsze co najmniej raz na 2-3 lata;
  • Kamelia chińska lubi warunki domowe, jednak trzeba jej zapewnić temperaturę pokojową, dostęp do światła słonecznego i wysoką wilgotność;
  • Krzew herbaciany lubi wilgotną ziemię, ale NIE MOKRĄ;
  • Wiosną należy ustawiać rośliny na nasłonecznionych parapetach, latem można wynieść je na balkon czy taras;
  • Najtrudniejszy dla hodowli jest okres jesienno-zimowy, kiedy należy trzymać roślinę w temperaturze ok. 5-10 stopni Celsjusza – w wyższych temperaturach listki mogą zacząć opadać, natomiast w niższych krzew przemarza;
  • Na przełomie lutego i marca należy obciąć wszystkie uschnięte przez zimę pędy;
  • Regularne uszczykiwanie wierzchołków pędów wpłynie pozytywnie na dalszy wzrost rośliny.

Jak przyrządzić herbatę z własnego krzewu herbacianego?

Kamelia chińska kwitnie pięknymi białymi kwiatami z żółtymi pręcikami, pachnącymi bardzo przyjemnie. Równie dobrze można ją hodować jako roślinę dekoracyjną – niemniej jednak sens jej hodowli tkwi w umiejętności wykorzystania jej liści. Z minimum 3-letnich krzewów obrywa się świeże listki, zawsze najlepsze są te najmłodsze. Zebrane listki suszymy (na dalszych etapach wtajemniczenia można zacząć eksperymentować z ich fermentacją) i odkładamy do lnianych woreczków. Gdy uzbieramy odpowiednio dużo suszu, możemy zacząć parzenie własnej herbaty. Jeśli tylko je suszymy, to traktujemy je jako białą lub zieloną herbatę, czyli parzymy pod przykryciem przez zaledwie kilka minut – nie zalewamy listków nigdy wrzątkiem!