Czajnik

Czy wiecie, że słowo „czajnik” wywodzi się z języka rosyjskiego (ros. чай), do którego z kolei przywędrowało z północnych Chin –  čha-ye  – liście herbaty. Dawniej nazywano tak naczynie do parzenia herbaty, obecnie – do gotowania wody.  Pierwsze czajniki zaczęto wytwarzać w XVI wieku w Chinach. Na przestrzeni wieków zmieniał się wygląd czajników i materiał, z którego je wykonywano – była to porcelana, kamionka, metal, szkło a nawet kamień. Za jedne z najlepszych czajników uważa się wyroby z chińskiej glinki z prowincji Yixing. Do ich produkcji używa się gliny zawierającej m.in. duże ilości tlenków żelaza, dzięki którym przybierają one barwy od żółtawych i czerwonopomarańczowych po ciemnobrązowe wpadające w czerń. Budowa i materiał, z jakiego są wykonane idealnie nadają się do parzenia herbacianych liści. Niewielkie, o porowatych ściankach rozgrzewają się powoli i długo utrzymują ciepło napoju, latem zabezpieczają go przed zepsuciem. O czajniki należy dbać w specjalny sposób, m.in. chronić przed zapachami, nie myć przy użyciu detergentów. Czajnik używany regularnie przez wiele lat pokrywa się herbacianą patyną, staje się coraz bardziej gładki i błyszczący.