Jest podobna do zielonej herbaty, ale dzięki dodatkowemu etapowi produkcji uzyskuje charakterystyczny, łagodny smak i jasnożółty kolor naparu. Pytacie, co to za rarytas? To rzadki klejnot chińskiej herbaty przeznaczony dla osób ceniących subtelność i elegancję w naparach. Dzięki tzw. żółceniu herbata jest łagodniejsza dla żołądka i bardziej przyswajalna niż niektóre inne rodzaje herbaty. Bez obaw można ją pić także późnym wieczorem.
Yellow Tea to rzadka i ceniona odmiana herbaty, która charakteryzuje się unikalnym procesem produkcji. Jej nazwa pochodzi od koloru naparu, który ma jasny, złocisto-żółty odcień. W języku chińskim brzmi to „huang cha” (黄茶).
Historia herbaty
Ojczyzną herbaty są Chiny. Na początku traktowano ją tam jako lek na różnego rodzaju schorzenia, później towarzyszyła mnichom buddyjskim w medytacji. Herbatę piła głównie arystokracja, ale z czasem została spopularyzowana, pomagając rolnikom regenerować organizm do pracy, dzięki czemu rozwijała się gospodarka Państwa Środka.
Chińska herbata była tak ważnym surowcem, że stała się walutą w handlu. W XVII wieku sprowadzono ją do Europy i odtąd dzięki badaniom naukowym odkryty blisko 5 tys. lat temu napój odsłania coraz to nowe tajemnice. Niezależnie od gatunku uważa się, że wpływa na zdrowie jelit, płuc, żołądka, wątroby i prostaty, a nawet ze względu na dużą zawartość przeciwutleniaczy zapobiega nowotworom.
Skutecznie chroni skórę przed działaniem UV oraz odwodnieniem. Herbata przyspiesza i reguluje metabolizm, co wpływa na utrzymanie prawidłowej wagi. Teina działa pozytywnie na koncentrację, poprawia pamięć i niweluje uczucie zmęczenia, rozszerza naczynia krwionośne oraz obniża ciśnienie. Flawonoidy, które zawierają herbaty, wykazują działanie utleniające i przeciwzapalne, a także uspokajające i przeciwlękowe, a polifenole pomagają w oczyszczaniu organizmu.
Rzadka herbata
Z biegiem lat plantacje herbaty pojawiły się w kilkudziesięciu krajach, głównie między zwrotnikami Raka i Koziorożca. Herbata stała się drugim zaraz po wodzie najpopularniejszym napojem spożywanym na świecie, a jej konsumenci mogą wybierać spośród setek gatunków – od zielonych po czerwone, żółte, białe i czarne, przy czym każdy ma swój kolor, zapach, smak i właściwości.
Mimo ogromnej konkurencji na herbacianym rynku zachowały się w Chinach gatunki rzadkie, za które smakosze i kolekcjonerzy płacą krocie. Można do nich zaliczyć Tai Ping Hou Kui, uprawianą w kilku wioskach w rejonie Taiping w prowincji Anhui w dorzeczu Jangcy i Huang He, słynące ze złożonego smaku oraz aromatu herbaty Oolong z wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO gór Wuyi, fioletową herbatę Zi Juan czy Pu-erh z prowincji Yunnan. Liście tej ostatniej są po zbiorze zwijane w kulki, suszone i pozostawione na rok, dwa lub nawet kilkanaście lat, by naturalnie dojrzały.
Proces produkcji Huang Cha
Do najbardziej cienionych należy również żółta herbata Huang Cha, która jest podobna do zielonej, ale dodatkowy etap produkcji nazywany żółceniem nadaje jej charakterystyczny, łagodny smak i jasnożółty kolor. Dzięki żółceniu herbata jest łagodniejsza dla żołądka i bardziej przyswajalna niż inne rodzaje herbacianego naparu.
Ekskluzywna herbata z Chin produkowana jest w prowincjach Hunan, Sichuan i Zhejiang. Proces zaczyna się od zbioru młodych liści oraz pączków, które są następnie suszone na słońcu. Po wstępnym suszeniu liście są poddawane procesowi „menhuang,”, podczas którego owija się je w wilgotne płótno i pozostawia na kilka dni. Na koniec liście są dokładnie suszone, aby zapobiec dalszej fermentacji. Kolor suszu nie zawsze jest żółty, gdyż często dominującą barwą jest zieleń. Susz jest tym bardziej żółty czy złocisty, im więcej znajdzie się w nim pączków.
W dawnych czasach żółta herbata nazywana była cesarską z powodu żółtego koloru, który kojarzył się z cesarzem. Pito ją wyłącznie w trakcie różnych uroczystości i świąt i nikt poza cesarzem i jego dworem nie był do tego uprawniony. Złamanie tej zasady było karane nawet śmiercią. Panowało przekonanie, że napar z żółtej herbaty gwarantuje nieśmiertelność, na którą zasługiwał tylko cesarz. Dzięki niewielkiej produkcji oraz zakazowi wywozu żółtej herbaty z Chin do Europy subtelny smak Huang Cha przez wieki nie był znany na świecie.
Cesarska herbata
Żółta herbata występuje w kilku odmianach, z których najpopularniejsze są Junshan Yinzhen (Srebrne Igły z Góry Jun) charakteryzująca się delikatnym, słodkim smakiem, Huoshan Huangya (Żółte Pąki z Huoshan) o intensywniejszym aromacie i wyraźnym smaku oraz Mo Gan Huang Ya z prowincji Zhejiang, znana ze swojej subtelnej, kwiatowej nuty.
Yellow Tea ma delikatny smak i wyraźny aromat kwiatów i owoców, pojawiają się przyjemne, słomkowe aromaty. Z uwagi na stosunkowo niską zawartość garbników napar z żółtej herbaty działa odświeżająco i tonizująco. Wspiera procesy trawienne, nie podrażniając przy tym żołądka. Herbata cesarska jest ceniona z powodu nadzwyczajnych właściwości detoksykacyjnych, czyli pozwalających na skuteczne usuwanie szkodliwych substancji z organizmu.
Przypisuje się jej działanie przeciwutleniające, a więc zmniejszające ryzyko wystąpienia różnych chorób. Szczególnie podkreśla się działanie przeciwnowotworowe, przeciwmiażdżycowe, obniżające ciśnienie krwi, wspierające pracę serca oraz całego układu krążenia. Wykazuje działanie stymulujące na układ pokarmowy, a ze względu na niską zawartość kofeiny (0,35 proc.) można ją pić także późnym wieczorem.
Żółta herbata powinna być parzona ok. 2-3 minuty w temperaturze ok. 75-85 st. C. Zalecana proporcja wynosi 4-5 g herbaty na 250 ml wody. Może być parzona kilkakrotnie, a każdy kolejny napar będzie miał inny smak i aromat.
