Herbata, jak pewnie wszyscy wiedzą, jest wiecznie zieloną rośliną występującą pierwotnie jedynie w Chinach, Tybecie i północnych Indiach. Istnieją dwie główne jej odmiany: o małych liściach czyli Camellia sinensis (herbata chińska) oraz odmiana o szerokich liściach, znana jako Camellia assamica (herbata assamska). Istnieją również liczne mieszańce wymienionych wyżej gatunków, przystosowane do różnych warunków klimatycznych.
Herbata uprawiana jest głównie między zwrotnikami Raka i Koziorożca. Do wzrostu wymaga opadów w ilości 1000-1250 mm rocznie, temperaturę najlepiej od 10 do 30 °C i wysokość uprawy do 2400 m n.p.m. Herbata chińska rośnie w chłodnych, wysokogórskich regionach środkowych Chin i Japonii, z kolei herbata assamska najlepiej rozwija się w wilgotnym, tropikalnym klimacie północno-wschodnich Indii oraz chińskich prowincji Szechuan i Yunnan.
Obecnie głównymi producentami herbaty na świecie są kraje Azji – Indie, Chiny, Japonia, Sri Lanka, Indonezja, Tajwan, Pakistan, Malezja, Birma, Wietnam, Iran i Turcja. Herbatę uprawia się również w Afryce, w Ameryce Południowej, Północnej Australii (Queensland) oraz w krajach Oceanii, Nowej Gwinei (Papua) i na wyspach Fidżi. Krzewy herbaciane rosną też w Gruzji – na plantacjach Batumi.
Plantacja herbaciana jest miejscem, gdzie rodzi się jej smak. Krzewy często trzeba chronić przed słońcem – w tym celu sadzi się dodatkowe drzewa, by dawały cień, oraz przed wiatrem – zwłaszcza na równinach Assam. Rośliny sadzi się w rzędach rozstawionych mniej więcej w odstępie jednego metra. Krzewy muszą być przycinane raz na cztery-pięć lat w celu odmłodzenia rośliny i utrzymania wysokości dogodnej dla zbieraczy. Krzew herbaciany z powodzeniem może wytwarzać dobrą herbatę przez 50-70 lat, ale po 50 latach plon się zmniejsza. Wtedy starsze krzewy są zastępowane młodymi, przygotowywanymi w szkółce.
Cykl zbierania herbaty zależy od klimatu, listki mogą być zrywane w sezonie co jeden lub dwa tygodnie. Zbieranie herbaty to zajęcie wyczerpujące i pracochłonne (do otrzymania kilograma nieprzetworzonej herbaty, należy zebrać dwa do trzech tysięcy liści herbacianych), oraz wymagające znacznych umiejętności. Obecnie herbatę zbiera się najczęściej mechanicznie, jednak najlepsze gatunki powstają z listków zerwanych ręcznie, stosując tzw. zbiór dokładny (zrywa się tylko dwa młode listki i pączek liściowy). Zajmują się tym przede wszystkim kobiety, ponieważ – jak się uważa – tylko one mają wystarczająco zwinne palce, by zrywać najwyżej cenione delikatne górne listki, nie niszcząc ich przy tym.
