Chińska dynastia Ming nie bez powodu pokochała jej aromat. Mieszanka zielonej herbaty i kwiatów oraz liści jaśminu, nazywana także cesarską perłą, wyróżnia się nie tylko nietypowym smakiem, ale i licznymi właściwościami zdrowotnymi. Zanim zaparzycie filiżankę herbaty jaśminowej, przeczytajcie poniższy artykuł.
Kilka słów o herbacie jaśminowej
Prawie 700-letnia historia herbaty jaśminowej rozpoczyna się w południowo-wschodniej Azji. Dawniej napój był zarezerwowany dla chińskiej arystokracji, a dziś jest nie tylko jednym z ulubionych herbat mieszkańców Pekinu, ale trafiła też w gusta smakoszy herbaty na całym świecie. Za jej wyśmienity smak odpowiadają aromaty zawarte w olejkach eterycznych jaśminu. Właściwości upiększające i zdrowotne zawdzięcza zaś dobrej gatunkowo zielonej herbacie senchy i mieszance kwiatów oraz liści jaśminu. Początków popularności tej herbaty należy szukać w czasach panowania dynastii Ming (1368-1644 r.). Pamiątki pozostałe po członkach dynastii dowodzą, że kochali oni kwiaty, zwłaszcza orchidee i jaśmin. Upodobanie widać m.in. na porcelanie, haftach czy w literaturze. Nic dziwnego, że sprowadzony wcześniej, za panowania dynastii Tang jaśmin zaczęto wykorzystywać także do produkcji herbat i żywności. Co ciekawe ta mieszanka była jedną z pierwszych eksportowanych z Chin na rynki zachodnie.
Gdzie rośnie jaśmin?
Chociaż to Chiny śmiało można nazwać ojczyną herbaty jaśminowej, kwiaty dzięki którym powstaje aromatyczna mieszanka dotarły tam około III wieku z Persji, czyli terenów dzisiejszego Iranu. Jaśmin od wieków można było także znaleźć w Nepalu, Indiach, Afganistanie i Pakistanie. Kwiat jest nawet symbolem narodowym ostatniego z krajów. Do produkcji herbaty jaśminowej wykorzystuje się przede wszystkim jeden gatunek rośliny. Mowa o jaśminie wielkolistnym, rosnącym m.in. w Birmie, Bangladeszu, Chinach, na Filipinach i Sri Lance. W południowych krajach Europy jest uprawiany jako krzew ozdobny. Roślina należy do rodziny oliwkowatych, ma białe rurkowate kwiaty i liście kształtem przypominające serce. Krzyw osiąga nawet ponad 8 metrów wysokości.
Zdrowotne korzyści z picia herbaty jaśminowej
Dzięki dużej zawartości przeciwutleniaczy, przede wszystkim katechin,
herbata jaśminowa ma działanie antyoksydacyjne. Zielona herbata, najczęściej stosowana jako baza, zawiera z kolei polifenole niszczące wolne rodniki. Dzięki temu jest pomocna w profilaktyce raka, m.in. piersi i płuc.
Regularne picie herbaty jaśminowej może pomóc zredukować ilość „złego” cholesterolu, dlatego poleca się ją osobom ze schorzeniami układu krążenia. Dzięki regulacji poziomu glukozy we krwi jest także wskazana dla diabetyków.
Herbata jaśminowa jest pomocnikiem w walce z bakteriami i wirusami. Pomaga odbudować odporność po chorobie i zapobiega infekcjom.
Napój pobudzi pracę układu trawiennego, złagodzi dolegliwości jelitowe i dzięki zawartości przeciwutleniaczy wesprze organizm w zapobieganiu nowotworom układu pokarmowego.
Nie tylko na zdrowie
Antybakteryjne i oczyszczające działanie herbaty jaśminowej sprawia, że jest ona zbawienna nie tylko dla zdrowia ale i urody. Regularnie spożywana pomoże też zrzucić zbędne kilogramy osobom na diecie. Dzięki zawartości przeciwutleniaczy pobudza metabolizm i sprawia, że ćwiczenia są bardziej efektywne. Jakby tego było mało, spowalnia objawy starzenia i łagodzi oparzenia słoneczne. Wielbicielki herbaty jaśminowej twierdzą, że napój działa upiększająco. Niektórzy wykorzystują go także jako afrodyzjak.
Jak parzyć herbatę jaśminową?
Na smak herbaty wpływa zarówno temperatura i czas parzenia jak i woda. Najlepiej użyć wody źródlanej i zastosować się do zasad parzenia herbat w zależności od rodzaju. Herbatę czarną parzymy w 95-100 stopniach, zieloną w 75-80 stopniach, a białą nawet w 70 stopniach. Jeśli zieloną herbatę zalejemy zbyt ciepłą wodą i będziemy parzyć za długo, uzyska nieprzyjemny gorzki smak.
Około 2 g suszu zalewamy i parzymy pod przykryciem około 2-3 minuty. Herbaty dobrej jakości można zaparzyć kilka razy, jednak aromat jaśminu nie będzie już tak intensywny.
