Co to jest „mocna herbata”

Tradycyjnie „mocna herbata” to herbata długo parzona. Tymczasem okazuje się, że jeżeli liść herbaciany zbyt długo pozostaje w wodzie, to wydziela składniki niekorzystne dla organizmu ludzkiego. I choć taki napar zawiera dużo kofeiny to wcale nie jest najmocniejszy, czyli najbardziej pobudzający.

Na początku parzenia naparu herbacianego wydziela się teina (czyli kofeina), dopiero po 3-5 minutach uwalniają się polifenole popularnie zwane taninami. Składniki te jednak neutralizują działanie teiny, dlatego po około 7 minutach parzenia napar może być całkowicie jej pozbawiony i nie ma już właściwości pobudzających. W takim naparze znajduje się natomiast bardzo dużo garbnika – dlatego herbata jest gorzka.

Moc naparu regulować można również ilością zaparzanego jednorazowo suszu. Większą mocą charakteryzują się odmiany wysokogatunkowe, gdyż zawierają w suszu więcej młodych liści. Herbaty silnie rozdrobnione dają napar ciemny, lecz nie tak aromatyczny. Najczęściej, choć nie zawsze, mocniejsza herbata powinna dać po zaparzeniu ciemniejszy napar. Dobry napar powinien mieć żywą, ale niekoniecznie ciemną barwę.

Parzenie herbaty czarnej

Aby uzyskać napar o odpowiedniej jakości należy wsypać jedną łyżeczkę na każde 200 ml wody, a jeśli przygotowujemy napar w dzbanku, trzeba wsypać dodatkową łyżeczkę „na dzbanek”. Czajnik, w którym zamierzamy parzyć herbatę, powinien być wcześniej ogrzany (np. poprzez wcześniejsze kilkakrotne przelanie go wrzącą wodą). Do osuszonego czajniczka należy wsypać odpowiednią ilość herbaty i zalać tzw. „białym wrzątkiem” (jest to woda w drugim stadium wrzenia, kiedy pojawia się w niej tyle drobnych pęcherzyków powietrza, że wydaje się biała). Herbatę należy parzyć 3,5 – 4 minut, aby uzyskać najsilniejszy aromat.

Parzenie herbaty zielonej

Susz herbat zielonych powinien być zalewany wodą o temperaturze 60-90 stopni Celsjusza w zależności od gatunku. Aby dokładnie ustalić temperaturę wody można stosować specjalny termometr, ale sposobem dużo prostszym w warunkach domowych jest odczekanie, aż woda ostygnie. Po upływie 3-4 minut woda osiąga 90 stopni Celsjusza, a po 12-14 minutach – 75 stopni Celsjusza.

Najkrócej należy parzyć te gatunki zielonej herbaty, które mają tendencję do gorzknienia. Poza tym dłużej należy parzyć susz składający się z dużych liści, ponieważ podobnie jak w przypadku herbat czarnych, większe liście potrzebują więcej czasu, aby nadać naparowi właściwy smak i aromat.

Większość herbat zielonych nadaje się do dwu lub trzykrotnego parzenia, ale należy pamiętać, że wtedy pierwsze parzenie (które daje napar o właściwościach pobudzających) powinno być krótkie. Następne parzenia, które dają napar relaksujący mogą być dłuższe. Takie postępowanie pozwala na uzyskanie największej ilości cennych składników.

Parzenie herbaty białej

Białe herbaty uzyskiwane są z najszlachetniejszych liści i nie podlegają fermentacji, dlatego ich parzenie wymaga delikatności i uwagi. Aby napar miał odpowiedni smak i aromat należy przestrzegać wszystkich reguł przygotowywania.

Do parzenia należy używać jej objętościowo dwukrotnie więcej niż innych, gdyż jest dużo lżejsza od innych rodzajów herbat. Woda, którą zalewa się susz powinna mieć temperaturę poniżej 80 stopni Celsjusza, a czas parzenia wynosi od 3 do 10 minut.

Herbata biała ma bardzo delikatny aromat, dlatego do jej parzenia nie powinno się używać naczyń przesiąkniętych innymi zapachami (także zapachem innych herbat).

Parzenie herbaty czerwonej

Herbaty czerwone powinny być parzone w podobny sposób, jak czarne. Można je parzyć jeszcze dłużej – od 3 do 7 minut (dłużej odmiany o dużych liściach). Herbaty czerwone charakteryzują się dużą ekstraktywnością – dobrze przekazują swoje składniki do naparu.